ปิดเทอม

สวัสดีคะผู้อ่านทุกท่านหลังจากที่หายไปเป็นเดือนเพราะปิดเทอมและไม่มีคอมใช้เลยไม่ได้มาอัพบล็อก พอกลับมานครปฐมเลยรีบกลับมาอัพอย่างด่วนเลยคะ ปิดเทอมก็ไปแต่รพ.คะแม่เอิงอาการไม่ค่อยดีเลยไม่ค่อยมีเวลาทำอย่างอื่น ก็มีช่วงวันธรรมดาถ้าไม่ได้ไปรพ.ก็จะไปติวคะติวเกือบจะทุกวิชาคะกับเพื่อนที่เป็นเด็กมหิดลวิทยานุสรณ์และพี่นักศึกษาจุฬาฯ ด้วยความที่สนิทกับเพื่อนคนนี้มากเลยไปติวที่บ้านเพื่อนคะ ก็ไปครั้งแรก555 หาบ้านแทบไม่เจอด้วยดีที่พ่อไปส่งไม่งั้นคงหลง อ่อเพื่อนคนนี้เป็นผู้ชายนะคะแต่ไม่ต้องห่วงคะทุกคนรับรู้และไม่ได้อยู่กันสองต่อสองคะมีอาม่าอยู่และมีญาติๆของเพื่อนมาที่บ้านตลอดคะ เพื่อนก็ช่วยติวให้ทุกวิชาคะที่ติววิทย์ คณิตให้ด้วยเพราะเพื่อเวลาสอบจะได้ให้มันช่วยดึงเกรดขึ้นมาด้วยคะเลยติวกัน จริงๆเอิงอยู่สายศิลป์ แต่เอิงก็ยังคงต้องเรียนวิทย์ คณิตอยู่ใช่ไหมล่ะคะเอิงเลยติวไปเพราะว่างไม่ได้มีคิวไปเรียนที่ไหนเลยติวกันไปคะเอาความรู้มาเพิ่ม เอิงไม่ได้เป็นเด็กเรียนเก่งคะเลยต้องอาศัยเรียนพิเศษช่วยไม่งั้นเอิงคงแย่ เพราะบางทีที่รร.เอิงเรียนแล้วไม่ทันเลยต้องไปเอาพื้นฐานมาเพิ่มแล้วก็สอนให้มันเข้าใจมากขึ้น เพื่อนเอิงก็เก่งพวกวิทย์ คณิต คะก็ตามภาษาของเด็กสายวิทย์-คณิตนั้นล่ะคะคือเพื่อนเอิงเคยเป็นครูสอนพิเศษให้กับสถาบันการสอนคุมองด้วยคะ เคยแข่งคณิตศาสตร์ระดับประเทศมากมายเลย เอาเป็นว่ามันเก่งมาก ไม่งั้นคงไม่เคยเรียนที่บดินเดชา สิงห์เสนี 1 และ มหิดลวิทยานุสรณ์ได้หรอกคะ แต่ก็ตามฉบับเด็กเก่งคะภาษามันก็ดีด้วยเลยให้ติวเพิ่มให้ ก็ดีนะคะเข้าใจอะไรมากขึ้น ตอนแรกก็ไม่กล้าไปหรอกคะบ้านเพื่อนแล้วดันเป็นผู้ชายอีกแต่พ่อม่เรากับพ่อแม่เพื่อนก็รับรู้และเราเองก็รู้จักและสนิทกับทางบ้านเพื่อนด้วย อีกอย่างมันเป็นเด็กผู็ชายเรียบร้อยเราเลยโอเคที่จะไป อาม่าที่บ้านเพื่อนก็ดูแลเราดีคะ มาดูเราติวตลอดไม่ปล่อยให้อยู่สองคนแน่นอน ติวกันห้องนั่งเล่นหน้าบ้านเลยคะเปิดหน้าต่างเปิดม่านทุกอย่างเลยคะไม่ลับตาคนพอเที่ยงอาม่าก็จะทำอาหารมาให้ทาน ทานเสร็จเอิงก็จะไปล้างจานคะเกรงใจทางบ้านเพื่อนคะ พอบ่ายโมงก็กลับคือโชคดีที่บ้านเอิงกับบ้านเพื่อนใกล้กันเอิงอยู่นวมินทร์ 81 เพื่อนอยู่แฟชั่นคือแค่10นาทีก็ถึงบ้านกันแล้ว พอวันเสาร์ก็ไปเที่ยวกับครอบครัวเอิงคะคือเพื่อนไปด้วยพ่อแม่เราก็ชวนไปทุกที่ละคะ - -"คือปกติพ่อค่อนข้างจะหวงเอิงมากกกกกยิ่งเพื่อนผู้ชายนี้อย่าหวังจะได้ไปเที่ยวหรือเข้าใกล้แต่กับเพื่อนคนนี้ดันให้ไปด้วยซะงั้น พอถามพ่อพ่อบอกว่าก็เพื่อนเอิงคนนี้แลดูเป็นคนดี ไม่นอกลู่นอกทาง ไม่พูดคำหยาบ(จริงคะไม่เคยได้ยินจากปากมันเลยก็คงมีบ้างแต่น้อยยยแต่ตั้งแต่ไปติวหรืออะไรงี้มันไม่เคยพูดหยาบเลย)แล้วก็ให้เกียรติเราคือไม่ลวนลามแบบจับมือ จับตัวเลยสักครั้ง(เคยคิดว่ามันไม่ใช่ผู้ชายแต่คือมันบอกชายแท้ไม่เทียม)วันเกิดมันแม่ก็ซื้อของขวัญให้มันอีก- -"เงิบ ซื้อปากกาแท่งละสาม้อยกว่าบาทสลักชื่อให้(บางทีลูกก็อิจฉาคะแม่)แล้วดันเกิดเดือนเดียวกับแม่เอิงอีก แม่เอิงเกิด 28 ต.ค. มันเกิด 7 ต.ค. พอวันศุกร์ที่ 30เลยกะจะไปเลี้ยงวันเกิดแม่แล้วแม่ก็ชวนเพื่อนเอิงไป- -" ซึ่งเด็กรร.มหิดลวิทยานุสรณ์นอนหอคะกลับบ้านทุกวันศุกร์อาทิตย์เย็นก็กลับหอกัน เย็นวันศุกร์เลยนัดว่าจะมาเจอกันที่สยามพารากอน เพื่อนเลยบอกได้ๆติดรถบ้านเพื่อนมาลงแล้วต่อรถไฟฟ้ามาได้ เราก็โอเคคือวันนั้นทั้งวันเอิงเลยสิงอยู่สยามพารากอนกับแม่ทั้งวันยันเพื่อนมาล่ะคะคือรอพ่อเลิกงานด้วยแล้วพอเพื่อนมาเพื่อนก็ขอไปเดินกับเอิงแปปนึงคือนัดกันว่าจะซื้อของขวัญให้แม่เอิงเลยจะให้เอิงไปช่วยเลือก คือสรุปได้ชุดจานมาคะคือเป็นชุดจานที่แม่มาดูไว้ตอนเที่ยงแล้วแม่ชอบต่ไม่ได้ซื้อคือกลัวพ่อบ่น555 เอิงเลยบอกเอาอันนี้ๆเพื่อนก็หยิบเลยห่อของขวัญเรียบร้อย เสียไป500กว่าบาทคือมันให้งบแม่เอิงเป็นพันเลยแต่เอิงบอกเยอะไป500นี้ก็แพงละมันบอกไม่เป็นไรคือมันโอเคที่จะซื้อเอิงก็เกรงใจนะแต่มันแบบเลือกสิเลือก- -"เราก็เลือกหนังสือเล่มนึง55แต่เพื่อนบอกซื้อของให้ผู้ใหญ่ไม่เอาๆเอาดีๆ คือเอิงเกรงใจมากกกกกไม่รู้จะให้มันซื้ออะไรมันก็พาไปโซนพวกเครื่องใช้ในบ้าน เอิงก็ตามไปจนเจอชามนั้นละคะเลยบอกมัน มันก็จ่ายเลยไม่สนราคาคือ- -"เข้าใจว่ารวยแต่ใจเย็นเอิงเกรงใจ555เอิงก็บอกมันนะว่าเค้าเกรงใจจริงๆไม่ต้องก็ได้มันก็เมินบอกไม่เป็นไรพอๆเลิกพูด คือเอิงก็เงียบ55พอห่อเสร็จก็รีบลงมาเพราะพ่อรออยู่มัน6โมงกว่าแล้วจองร้านอาหารไว้บอกเขาว่าไปถึงคง6โมงหรือทุ่มนึงเลยต้องรีบไปแม่ก็เห็นของล่ะแต่ไม่พูดไร พอไปถึงร้านเพื่อนก็ถือของไปด้วยเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นคะมันเป็นบุฟเฟ่ด้วยและแบบส่วนตัวก็มีแต่บุฟเฟ่จัดถึงแค่สิ้นเดือนตุลาคม คือทางร้านจะจัดเป็นช่วงๆคะ ร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนญาติทางพ่อคะเลยไปกินแบบคนรู้จักกัน ชื่อร้าน ogawa อาหารที่นี้สดมากคะทุกอย่างเป็นของคุณภาพดีมากๆปลาทุกตัวสดมาก และใช้ของดี ร้านนี้จะไม่มีการเดินตักคะจะเป็นการเขียนใบแล้วส่งให้พนักงานสั่งได้เรื่อยๆคะให้เวลา1ชั่วโมงครึ่ง พอถึงร้านก็สั่งอาหารคะเต็มที่มาก ระหว่างรออาหารเลยให้ของชวัญแม่กันแม่ก็แกะเลยคะอยากรู้ว่าได้อะไรแม่เอ็นดูเพื่อนเอิงเหมือนลูกอีกคนคะ- -" แกะเสร็จเห็นเป็นชุดจานที่ชอบก็แบบเกือบร้องไห้คือไม่คิดว่าเพื่อนเอิงจะซื้อมาให้แม่ก็ขอบคุณแล้วก็ถ่ายรูปกันพอเป็นพิธีว่าให้แล้วพอให้เสร็จก็คงไม่พ้นกินคะ5555กินไม่หยุดเลยสั่งกันตลอด จนจะกลับดันเจอเจ้าองร้านเลยสวัสดีแต่เขาคงมีไปไหนต่อเลยไม่ได้มาคุยกันคะก็จ่ายเงินคะ ราคา4คนก็เกือบสองพันคะถ้าไม่มีลด10%ที่ทางร้านให้ก็คงสองพันได้มั้งคะ ทางร้านจะลดให้กับลูกค้าทุกคนนะคะไม่ใช่แค่คนรู้จักคือถ้าคุณแชร์สถานที่ร้านว่าคุณมากินนั้นคุณก็จะได้ลด10%เลยคะแฟร์ๆไม่ลำเอียงนะคะ ก็สุดท้ายกินเสร็จขึ้นรถเอิงกับเพื่อนก็ไม่ได้คุยกันคะเพราะว่า.....หลับ5555สลบคะมันอิ่มมากจนไม่ไหวที่จะลืมตา ตื่นอีกทีก็บ้านเพื่อนล่ะคะก็บ้ายบายกันแค่นั้นและคือไม่นานเอิงก็เปิดเทอมคะ555 ต่วันไหนที่ไม่ได้ไปติวนี้ไปรพ.ตลอดเลยคะคือช่วงนี้แม่อาการแย่ๆคะคือปัสสาวะบ่อยแต่ออกน้อยมากเหมือนกระเพาะปัสสาวะอักเสบแต่คือมันมีอาการมานานมากตอนแรกพ่อก็ซื้อยาให้คะไม่พาไปหาหมอสักทีมันก็ดีขึ้นนะคะแต่เนื่องด้วยแม่เอิงเป็นโรคที่มันไม่มีแรงเวลาเดินบ่อยๆทำให้เหนื่อยและกระดูกแม่ก็ไม่ค่อยดีเพราะกินยาตัวนึงที่มันทำให้มันเป็นงี้เลยทำให้ข้อเข่าอักเสบอีกอย่างนึง และเริ่มจะข้อมืออักเสบด้วยเพราะเวลาจะลุกทีต้องใช้มือดันตัวขึ้นมาทำให้มันปวด คือก่อนหน้านี้หมอนัดแม่ยังไม่เป็นเลยไม่ได้บอกหมอคือแม่มารพ.ได้สองรอบแล้วต่ไม่เป็นเลยไม่ได้บอกรอบแรกมาพบหมอประจำเกี่ยวกับโรค mg โดยตรง ครั้งที่สองมาพบหมอจิต คือแม่เครียดและเก็บกดคืออึดอัดกับที่บ้านพ่อเลยกดดันเลยมีอาการหงุดหงิดง่ายมากและบางทีก็ซึมเศร้าคือตอนแรกไปหาหมอจิตหมอก็คุยว่าเป็นอะไรแม่ก็เล่าๆๆเล่าจนร้องไห้สุดท้ายหมอก็แก้ปัญหาไม่ได้- -"เอิงโกรธหมอมากคือเข้าไปฟังด้วยแต่หมอกลับช่วยไรไม่ได้แถมทำให้อาการแม่แย่ลงเอิงเลยเซงเลยวันนั้นแม่กลับไปก็ไม่คุยกับใครเลยเงียบยังดีที่คุยกับเอิงเพราะเอิงไม่ใช่ทางครอบครัวพ่อเลยยอมคุยไม่อึดอัดด้วยก็คุยจนแม่ดีขึ้นกลายเป็นว่าสุดท้ายเอิงก็เป็นหมอจิตซะเอง ก็พอเสร็จแม่เป็นหนักคือมีอาการปัสสาวะแล้วเจ็บมากวดท้องนิดๆ และเริ่มที่จะปัสสาวะไม่ค่อยออกเลยไปหาหมอหมอเลยให้ไปตรวจปัสสาวะแม่มีเลือดปนด้วยหมอเลยนัดวันอีกทีว่าให้ไปตรวจนิ่วคือหมอนิ่วไม่มาเลยนัดใหม่ ล้วก็ล่าสุดก็พหมอจิตอีกหมอก็ถามเป็นไงบ้างแม่บอกดีขึ้นไม่มีอาการหงุดหงิดง่ายแล้ว(จะมีได้ไงเอิงเล่นตลกตลอดหาเรื่องแก้เครียดให้ถ้ามีสิแปลก)หมอก็บอกเป็นไปไม่ได้ที่จะเร็วขนาดนี้(เอ้าเอิงก็คิดในใจไม่ดีหรอหมออออ)หมอก็บอกเคลียเรื่องที่บ้านได้แล้วหรอแม่ก็บอกโอเคแล้วดีขึ้นหมอก็บอกโอเคๆแล้วให้กลับบ้าน เร็วมาก55 นี้วันที่4 พ.ย.แม่กะจะไปนอนรพ.เพราะว่าไม่ค่อยมีแรงเลยจะไปให้หมอดูอาการด้วยเอิงก็ต้องอยู่กับย่าสองคนเพราะรพ.มันอยู่ที่กทม.เอิงก็โอเคนะเพราะเป็นห่วงแม่กลัวอาการแย่เลยยอมที่จะอยู่กับย่าสองคนปิดเทอมสรุปวนเวียนกับรพ. บ้านเพื่อน สยามพารากอน แค่นั้นไม่ได้ไปต่างจังหวัดเลย อ่อแต่ล่าสุดวันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปทอดผ้าป่ามาแล้วก็ทำโรงทานให้ไปเปิดเป็นแจกกาแฟฟรีกลับมาจากกทม.วันเสาร์ดึกๆถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนเอิงกะพ่อนั่งชงกาแฟใส่ขวดเตรียมไปถึงตีหนึ่งเกือบตีสอง ตื่นตีห้า แล้วไปวัดไปถึงพอจัดของเปิดปุ้บห้านาทีหมดเลยคนบอกกาแฟอร่อยพ่อนี้ยิ้มเลยเอิงก็อยู่วัดยันบ่ายก็กลับมาบ้านมาพักกัน จบปิดเทอมของเอิงแล้วไว้พบกันบทความหน้านะคะ

ขอบคุณคะ

ชัญญากัญ