ช่วงเดือนมีนาคมนะคะที่เอิงหายไปจากบล็อกนั้น(จริงๆไม่ได้หายหรอกคะแต่บทความมันไม่ขึ้น)ก็ในช่วงนั้นก็ไปต่างจังหวัดคะเพราะปิดเทอมแล้วก็ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าที่กทม.ด้วยเพราะว่าคุณปู่เสียไปเรียบร้อยคุณย่าก็อายุมากแล้วไม่มีใครอยู่กับท่านครอบครัวเอิงเลยมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วก็ค่อนข้างจะไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่คะเพราะย้ายของจากบ้านที่นครปฐมมากทม.เกือบหมดเลย(พวกเสื้อผ้าของจำเป็นต่างๆ)แล้วก็จัดการธุระเรื่องของปู่อีก ช่วงที่ผ่านมาไปไหนเลยต้องเอาคุณย่าไปด้วยทุกที่เลยคะเพราะท่านไม่ยอมอยู่คนเดียวเลย ส่วนไปต่างจังหวัดเดือนมีนาคมไปสถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช พอดีที่ไปเพราะว่าคิดว่าจะไปฝึกภาษากับชาวต่างชาติด้วยน่ะคะแล้วเผอิญปู่(ปู่อีกคนนะคะไม่ใช่คนที่เสีย)ของเอิงดันสนิทกับผอ.ที่สถานีวิจัย เอิงเลยเข้าไปได้ง่ายสบายเลย แต่ว่าก็เป็นเวลาแค่ไม่กี่วันคะเพราะว่าผอ.มีไปดูงานที่ญี่ปุ่น ผอ.เลยบอกว่าไว้เขากลับมาจะโทรบอกให้มาได้ เอิงก็เลยถามไปตรงๆเลยว่าถ้าครั้งหน้าเอิงมาเอิงจะต้องทำอะไรบ้าง เขาก็บอกว่าให้เอิงไปสำรวจป่ากะพวกทีมวิจัยแล้วก็เหมือนเป็นล่ามไปในตัว พอตกเย็นก็เหมือนปกติคือทานข้าวร่วมกันสนทนาไปเรื่อย แต่การสนทนาเนี่ยแหละคะที่ทำให้เรารู้ภาษามากขึ้น แล้วอีกอย่างนะคะที่นั้นมีเชฟเป็นคนต่างชาติทำอาหารให้กินตลอดวันคะ รับรองไม่อดตายแน่นอนผอ.รับประกัน เอิงก็เลยบอกตกลงเลยคะว่าจะไปแน่นอน เขาก็โอเคคะบอกถ้ามาจะเตรียมห้องไว้ให้อยู่รวมกับนักวิจัยต่างชาติ เอิงก็โอเคคะ เห็นไหมล่ะคะว่าเอิงก็พัฒนาภาษาตลอดนะถึงแม้จะพูดได้งูๆปลาๆก็เถอะคะแต่ว่าถ้าเรากล้าพูดนะคะ ขอแค่พูดไปถ้าเราผิดฝรั่งจะช่วยแก้ให้เราคะพูดผิดดีกว่าไม่พูดจริงไหมคะ เดี๋ยวบทความหน้าเอิงเอาประวัติของสถานีวิจัยมาให้อ่านดีกว่าเนอะ
ขอบคุณคะ
ชัญญากัญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น