lomeo and juliet
โรเมโอและจูเลียต
ตามต้นฉบับแปล
หรือ โรเมโอจูเลียต ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน
พ.ศ. 2542 (อังกฤษ: Romeo and Juliet)
เป็นละครโศกนาฏกรรมประพันธ์โดย วิลเลียม
เชกสเปียร์ แต่งในปี ค.ศ.
1595
เนื้อเรื่องเกี่ยวกับเรื่องราวความขัดแย้งของสองตระกูล
คือ ตระกูล มอนตะคิว และ คาปุเล็ต ในเมืองเวโรนา ซึ่งระบุชัดเจนความขัดแย้งของสองตระกูลชัดเจนในตอนต้นของบทละครว่า
 |
|
 |
ละครเรื่องนี้เป็นละครที่มีชื่อเสียงมาก
ภาพยนตร์เรื่อง West
Side Story ก็นำเรื่องนี้มาดัดแปลง
เรื่องย่อ
เรื่องนี้เกิดขึ้น ณ เมืองเวโรนา ได้มี 2 ตระกูลใหญ่ คือ
ตระกูลคาปุเล็ตและมอนตาคิวซึ่งไม่ถูกกันมาช้านาน
เรื่องเริ่มขึ้นเมื่อโรเมโอแห่งตระกูลมอนตาคิวได้แอบแฝงกายเข้าไปในงานเลี้ยงของตระกูลคาปุเล็ตและได้พบกับจูเลียต
เพียงทั้งคู่สบตากันทั้งคู่ก็ตกหลุมรักกัน
แต่กลับมีอุปสรรคเพราะความบาดหมางกันของทั้ง 2 ตระกูล
โรเมโอกับจูเลียตจึงได้จัดการแต่งงานกันอย่างลับๆ วันหนึ่งเมอร์คิวชิโอ
เพื่อนรักของโรเมโอเกิดการทะเลาะกับญาติของจูเลียตและญาติของจูเลียตก็ได้ฆ่าเพื่อนรักของโรเมโอตาย
โรเมโอโกรธมากจึงได้พลั้งมือฆ่าญาติของจูเลียตตาย
โรเมโอจึงได้รับคำตัดสินให้เนรเทศออกนอกเมืองตลอดกาล
แล้วเมื่อจูเลียตต้องแต่งงานโดยที่จูเลียตไม่ต้องการ
จูเลียตจึงพยายามหาทางที่จะหนีหลีกหนีงานแต่งงาน
เมื่อจูเลียตได้รู้เรื่องยาวิเศษที่ทำให้เหมือนตายแล้วแต่จริงๆ
ยังไม่ตายจากบาทหลวงที่ทำพิธีแต่งงานให้ทั้งคู่
จึงกินเข้าไปแล้วจากนั้นบาทหลวงก็ส่งม้าเร็วส่งสารถึงแผนการดังกล่าวแก่โรมิโอ
แต่โรเมโอสวนกับคนส่งสาร โรเมโอมาถึงเข้าใจว่าจูเลียตตายจริงๆ
จึงเสียใจมากจึงดื่มยาพิษฆ่าตัวตาย โรเมโอสิ้นใจเพียงครู่เดียวจูเลียตก็ฟื้นขั้นมา
พอจูเลียตเห็นดังนี้นจึงใช้กรีตของโรเมโอฆ่าตัวตายตามโรเมโอไป
บิดามารดาทั้งสองฝ่ายมากถึงก็โศกเศร้ามาก
จึงเลิกวิวาทบาดหมางกันนับแต่นั้นเป็นต้นมา
Roméo et Juliette (Romeo and Juliet) est une tragédie de William Shakespeare.
Écrite vers le début de sa carrière, elle raconte l'histoire de deux jeunes
amants dont la mort réconcilie leurs familles ennemies.
La pièce s'inscrit dans une série d'histoires d'amour
tragiques remontant à l'Antiquité. Son intrigue est basée sur un conte italien
traduit en anglais et en vers par Arthur Brooke en 1562 sous
le titre The
Tragical History of Romeus and Juliet. En 1582, William
Painter en propose une version en prose dans Palace of Pleasure.
Shakespeare emprunte aux deux, mais approfondit l'intrigue en développant les
personnages secondaires, notamment Mercutio et le comte
Pâris (.
Probablement rédigée entre 1591 et 1595, la pièce est publiée pour la première
fois en in-quarto en 1597. Ce texte,
de qualité médiocre, a été corrigé dans les éditions suivantes, plus proches de
l'original de Shakespeare.
Plusieurs éléments témoignent du talent naissant de
dramaturge de Shakespeare : son usage particulier de la structure, notamment
l'alternance entre scènes comiques et tragiques pour accroître la tension, son
développement des personnages secondaires, et son usage d'intrigues annexes pour
améliorer le récit. Chaque personnage se voit attribuer une forme poétique
particulière, qui peut varier au fil de son évolution : ainsi Roméo devient-il
davantage adepte du sonnet au fil de la
pièce.
Roméo et Juliette a connu de nombreuses
adaptations sur divers supports : théâtre, cinéma, opéra, comédie musicale. Sous
la [Restauration anglaise], elle est abondamment éditée par William D'Avenant.
Au xviiie siècle, David Garrickmodifie
également de nombreuses scènes dans sa version, en écartant les éléments
considérés comme indécents ; l'opéra de Georg
Benda adapté de la pièce omet une bonne partie de l'action et ajoute une fin
heureuse. Les interprétations du xixe siècle reviennent au texte d'origine et se
concentrent sur un réalisme accru. En 1935, la version de John Gielgud reste très
proche du texte de Shakespeare, et emploie des costumes et accessoires
élisabéthains pour rehausser son caractère dramatique. Le xxe siècle voit
également des adaptations aussi diverses que le film
relativement fidèle de la MGM (1936), la
comédie musicale West
Side Story dans les années 1950, et le film de
1968 de Franco Zeffirelli ou
encore le film de 1996 Roméo +
Juliette de Baz
Luhrmann.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น