mila
สวัสดีคะท่านผู้อ่านทุกท่านวันนี้ก็เป็นวันที่ปกติเช่นเคยสำหรับใครหลายคน
แต่สำหรับวันนี้เด็กสายอังกฤษ-ฝรั่งเศสอาจยิ้มทั้งน้ำตาให้กับผู้หญิงคนนึง
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกคะถ้าถามเด็กสายฝรั่งเศสจะรู้จักกันดี เธอชื่อ Mila
คะ Mila เป็นอาสาสมัครมาสอนภาษาฝรั่งเศสให้เด็กสายฝรั่งเศส เธอมีระยะเวลาในการสอน
2เดือนคะ
และตั้งแต่วันแรกที่ได้พบเจอกับเธอจนถึงวันสุดท้ายที่ได้พบเจอกันนั้นเธอมีแต่รอยยิ้ม
มีแต่เสียงหัวเราะ
เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาที่มีเสน่ห์มากๆคะถ้าคุณได้รู้จักเธอคุณจะตกหลุมรักเธอเลยทีเดียว
วันแรกที่เจอเธอนั้นฉันนั่งอยู่หน้าห้องฝรั่งเศสคะอยู่ดีๆก็มีฝรั่งคนนึงเดินมาที่ห้องสถานการณ์ตอนนั้นใครหลายคนคงงงแบบดิฉันว่าเธอเป็นใครกัน และขณะที่ดิฉันกำลังคิดอยู่นั้นเธอก็หันมายิ้มให้ฉัน55อารมณ์นั้นก็ยิ้มกลับไปแบบงงๆคะแต่พอถึงคาบแรกในตอนเช้านั้นอาจารย์ประจำชั้น(เป็นอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศส)ของดิฉันก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นคะ เธอยิ้มให้ทุกคนและแนะนำตัวกับทุกคนอย่างเป็นมิตรสุดๆและอาจารย์ก็ได้บอกว่าเธอจะมาอยู่กับเราในระยะเวลาแค่ 2 เดือนเท่านั้นตอนแรกหลายๆคนก็คงไม่ได้สนใจอะไรมากหรอกคะแต่เมื่อเห็นเธอสอนแล้วก็ยิ่งรู้สึกดีกับเธอมากคะเธอตั้งใจสอนตั้งใจเตรียมเนื้อหามาสอนอยู่เสมอและแน่นอนคะเธอจำนักเรียนของเธอได้ทุกคนน่าตกใจใช่ไหมล่ะคะแต่มันแสดงถึงความใส่ใจของเธอคะ^^ และทุกๆกิจกรรมที่เกี่ยวกับภาษาฝรั่งเศสเธอจะเป็นคนช่วยอยู่เสมอ เช่น วันชาติฝรั่งเศสอย่างที่รู้กันดิฉันอยู๋ม.4ซึ่งไม่ค่อยมีประสบการณ์อะไรมากสักเท่าไหร่วันชาติฝรั่งเศสก็ต้องมีร้องเพลงชาติของฝรั่งเศสใช่ไหมล่ะคะนั้นล่ะคะปัญหาของพวกเราคือร้องเพลงไม่เป็นคะแต่ Mila ช่วยสอนคะเลยโชคดีระหว่างการสอนของเธอนั้นทำให้จากที่ไม่ค่อยรู็เรื่องอะไรสักเท่าไหร่ก็ทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้นคะทั้งบทเรียน การใช้ชีวิต และมิตรสัมพันธ์ที่ดี เธอช่วยสอนหลายๆสิ่งให้พวกเราได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เช่น ทำมายองเนสคะ เธอสอนทำอย่างค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้ทุกคนเข้าใจกันอย่างระเอียด และยิ่งนานเข้าดิฉันและใครอีกหลายๆคนก็ยิ่งผูกพันธ์กับMilaมากขึ้น วันเกินของMila ทุกคนก็ซื้อของให้ส่วนดิฉันก็ซื้อเค้กให้และก็ให้ของเล็กๆน้อยๆและแนบกระดาษโน๊ตเล็กๆไว้เป็นข้อความที่เขียนอวยพรวันนั้นเธอดีใจมากร้องไห้เลยคะ แล้วเธอก็เข้ามากอดดิฉันแล้วขอบคุณ
จริงๆถ้าถามว่าสนิทกันไหมฉันพูดได้เลยว่าสนิทกันมากคะ55ดิฉันสนิทตั้งแต่วันแรกๆแล้วคะก็เป็นคนพาMilaกับแฟนของเธอเดินรอบโรงเรียนนิคะเลยสนิทกัน เวลาในห้องเธอก็มักจะเรียกดิฉันให้มีส่วนร่วนในบทเรียนต่างๆดิฉันเองก็เหมือนทบทวนบทเรียนไปด้วยบางครั้งก็ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดแต่ว่าพอบอกเธอว่าดิฉันไม่เข้าใจเธอก็อธิบายจนเข้าใจจนได้คะ55เวลาเธอมีอะไรเธอก็มักจะพูดคุยกับดิฉันในfacebookคะแรกๆก็ดิฉันเนี่ยแหละคะทักไปหลังๆพอสนิทมากขึ้นเธอก็ทักมาเองตอนเช้าของวันสำคัญก็จะไปหาเธอที่ห้องคะ(ไม่ได้มีลับลมคมในอะไรหรอกนะคะอย่าเข้าใจผิด ดิฉันแค่ไปช่วยยกของ บางครั้งก็เอาของเล็กๆน้อยๆไปให้คะ)
และวันที่พวกเราไม่เคยคาดคิดก็มาถึงคะวันที่เธอและแฟนของเธอจะต้องกลับประเทศวันนี้เพื่อนๆในห้องของดิฉันก็ได้นั่งคุยกันระหว่างรอMilaเก็บของอยูjบนห้อง(เพื่อนๆและดิฉันรออยู่ข้างล่างเพราะว่ามีพี่ม.6ขึ้นไปที่ห้องของMilaเยอะแยะไปหมดพวกดิฉันเลยได้เพียงแต่รอคะ)ว่าไม่อยากให้Milaกลับสักเท่าไหร่ด้วยเพราะความผูกพันธ์เพียงระยะเวลาอันน้อยนิดนี้ที่เคยคิดว่ามันนานแต่เปล่าเลยสิ่งดีๆมักจะผ่านไปเร็วกว่าที่คิดพวกดิฉันนั่งรออยูนานเหมือนกันคะกว่าที่Milaกับแฟนของเธอจะลงมาพอเธอเห็นหน้าพวกดิฉันเธอก็อ้าแขน(เป็นลักษณะให้เข้าไปกอดคะ)เพื่อนๆดิฉันก็ค่อยๆเข้าไปกอดทีละคนสองคนทุกคนยืนยิ้มและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน ส่วนดิฉันยังไม่กล้าเข้าไปกอดหรอกคะกลัวจะร้องไห้อีกอย่างก็ใกล้ถึงเวลาขึ้นรถไปสนามบินแล้วล่ะคะก็เลยไม่ได้ทำอะไรมาก(ตอนเช้าดิฉันเขียนการ์ดไปให้Milaแล้วMilaก็ให้สมุดเล่มเล็กที่มีความในใจของเธออยู่คะ)ระหว่างนั้นพวกดิฉันก็เดินตามไปอยู๋ห่างๆอย่างห่วงๆคะเพราะมีแต่พี่ๆที่ล้อมเธออยู่พวกดิฉันเลยได้แต่อยู่แค่ไกลๆแต่ก็ไปนั่งอยูแถวนั้นในระยะที่เธอเห็น(ฟุตบาทหน้ารถคะ)ตอนแรกเธอก็ไม่ได้สังเกตุหรอกคะเพราะพี่ๆยืนกอดกันอยู่สักพักเธอก็หันมา(ตอนนั้นพวกดิฉันนั่งคอตกอยู่คะ)เรียกพวกดิฉันก็เดินไปเธอก็กอดพวกดิฉันอีกแต่ครั้งนี้เธอกอดดิฉันแล้วระหว่างกอดเธอก็บอกว่า"คุณเป็นนักเรียนที่ดีของฉัน ฉันสัญญาว่าจะไม่ลืมคุณแล้วฉันจะกลับมาหาคุณอีก"เท่านั้นล่ะคะบ่อน้ำตาแตกเลย55ทั้งๆที่ว่าจะไม่ร้องแล้วแต่ก็ร้องจนได้แต่ก็รู้สึกดีคะที่ได้ส่งเธอในนาทีสุดท้าย สุดท้ายต้องขอบคุณผู้หญิงคนนี้มากๆคะที่ีทำให้ดิฉันได้รู้จักอะไรใหม่ๆในชีวิตได้รู้จักว่าความผูกพันธ์ที่ดีเป็นเช่นไรขอบคุณเธอมากๆMila
แต่ก็ต้องขอบคุณอาจารย์ประจำชั้นด้วย(อาจารย์เกรียงไกร)และอาจารย์มนัสอาจารย์สอนฝรั่งเศสที่ทำให้ได้เจอกับเธอคนนี้คะ
วันแรกที่เจอเธอนั้นฉันนั่งอยู่หน้าห้องฝรั่งเศสคะอยู่ดีๆก็มีฝรั่งคนนึงเดินมาที่ห้องสถานการณ์ตอนนั้นใครหลายคนคงงงแบบดิฉันว่าเธอเป็นใครกัน และขณะที่ดิฉันกำลังคิดอยู่นั้นเธอก็หันมายิ้มให้ฉัน55อารมณ์นั้นก็ยิ้มกลับไปแบบงงๆคะแต่พอถึงคาบแรกในตอนเช้านั้นอาจารย์ประจำชั้น(เป็นอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศส)ของดิฉันก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นคะ เธอยิ้มให้ทุกคนและแนะนำตัวกับทุกคนอย่างเป็นมิตรสุดๆและอาจารย์ก็ได้บอกว่าเธอจะมาอยู่กับเราในระยะเวลาแค่ 2 เดือนเท่านั้นตอนแรกหลายๆคนก็คงไม่ได้สนใจอะไรมากหรอกคะแต่เมื่อเห็นเธอสอนแล้วก็ยิ่งรู้สึกดีกับเธอมากคะเธอตั้งใจสอนตั้งใจเตรียมเนื้อหามาสอนอยู่เสมอและแน่นอนคะเธอจำนักเรียนของเธอได้ทุกคนน่าตกใจใช่ไหมล่ะคะแต่มันแสดงถึงความใส่ใจของเธอคะ^^ และทุกๆกิจกรรมที่เกี่ยวกับภาษาฝรั่งเศสเธอจะเป็นคนช่วยอยู่เสมอ เช่น วันชาติฝรั่งเศสอย่างที่รู้กันดิฉันอยู๋ม.4ซึ่งไม่ค่อยมีประสบการณ์อะไรมากสักเท่าไหร่วันชาติฝรั่งเศสก็ต้องมีร้องเพลงชาติของฝรั่งเศสใช่ไหมล่ะคะนั้นล่ะคะปัญหาของพวกเราคือร้องเพลงไม่เป็นคะแต่ Mila ช่วยสอนคะเลยโชคดีระหว่างการสอนของเธอนั้นทำให้จากที่ไม่ค่อยรู็เรื่องอะไรสักเท่าไหร่ก็ทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้นคะทั้งบทเรียน การใช้ชีวิต และมิตรสัมพันธ์ที่ดี เธอช่วยสอนหลายๆสิ่งให้พวกเราได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เช่น ทำมายองเนสคะ เธอสอนทำอย่างค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้ทุกคนเข้าใจกันอย่างระเอียด และยิ่งนานเข้าดิฉันและใครอีกหลายๆคนก็ยิ่งผูกพันธ์กับMilaมากขึ้น วันเกินของMila ทุกคนก็ซื้อของให้ส่วนดิฉันก็ซื้อเค้กให้และก็ให้ของเล็กๆน้อยๆและแนบกระดาษโน๊ตเล็กๆไว้เป็นข้อความที่เขียนอวยพรวันนั้นเธอดีใจมากร้องไห้เลยคะ แล้วเธอก็เข้ามากอดดิฉันแล้วขอบคุณ
จริงๆถ้าถามว่าสนิทกันไหมฉันพูดได้เลยว่าสนิทกันมากคะ55ดิฉันสนิทตั้งแต่วันแรกๆแล้วคะก็เป็นคนพาMilaกับแฟนของเธอเดินรอบโรงเรียนนิคะเลยสนิทกัน เวลาในห้องเธอก็มักจะเรียกดิฉันให้มีส่วนร่วนในบทเรียนต่างๆดิฉันเองก็เหมือนทบทวนบทเรียนไปด้วยบางครั้งก็ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดแต่ว่าพอบอกเธอว่าดิฉันไม่เข้าใจเธอก็อธิบายจนเข้าใจจนได้คะ55เวลาเธอมีอะไรเธอก็มักจะพูดคุยกับดิฉันในfacebookคะแรกๆก็ดิฉันเนี่ยแหละคะทักไปหลังๆพอสนิทมากขึ้นเธอก็ทักมาเองตอนเช้าของวันสำคัญก็จะไปหาเธอที่ห้องคะ(ไม่ได้มีลับลมคมในอะไรหรอกนะคะอย่าเข้าใจผิด ดิฉันแค่ไปช่วยยกของ บางครั้งก็เอาของเล็กๆน้อยๆไปให้คะ)
และวันที่พวกเราไม่เคยคาดคิดก็มาถึงคะวันที่เธอและแฟนของเธอจะต้องกลับประเทศวันนี้เพื่อนๆในห้องของดิฉันก็ได้นั่งคุยกันระหว่างรอMilaเก็บของอยูjบนห้อง(เพื่อนๆและดิฉันรออยู่ข้างล่างเพราะว่ามีพี่ม.6ขึ้นไปที่ห้องของMilaเยอะแยะไปหมดพวกดิฉันเลยได้เพียงแต่รอคะ)ว่าไม่อยากให้Milaกลับสักเท่าไหร่ด้วยเพราะความผูกพันธ์เพียงระยะเวลาอันน้อยนิดนี้ที่เคยคิดว่ามันนานแต่เปล่าเลยสิ่งดีๆมักจะผ่านไปเร็วกว่าที่คิดพวกดิฉันนั่งรออยูนานเหมือนกันคะกว่าที่Milaกับแฟนของเธอจะลงมาพอเธอเห็นหน้าพวกดิฉันเธอก็อ้าแขน(เป็นลักษณะให้เข้าไปกอดคะ)เพื่อนๆดิฉันก็ค่อยๆเข้าไปกอดทีละคนสองคนทุกคนยืนยิ้มและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน ส่วนดิฉันยังไม่กล้าเข้าไปกอดหรอกคะกลัวจะร้องไห้อีกอย่างก็ใกล้ถึงเวลาขึ้นรถไปสนามบินแล้วล่ะคะก็เลยไม่ได้ทำอะไรมาก(ตอนเช้าดิฉันเขียนการ์ดไปให้Milaแล้วMilaก็ให้สมุดเล่มเล็กที่มีความในใจของเธออยู่คะ)ระหว่างนั้นพวกดิฉันก็เดินตามไปอยู๋ห่างๆอย่างห่วงๆคะเพราะมีแต่พี่ๆที่ล้อมเธออยู่พวกดิฉันเลยได้แต่อยู่แค่ไกลๆแต่ก็ไปนั่งอยูแถวนั้นในระยะที่เธอเห็น(ฟุตบาทหน้ารถคะ)ตอนแรกเธอก็ไม่ได้สังเกตุหรอกคะเพราะพี่ๆยืนกอดกันอยู่สักพักเธอก็หันมา(ตอนนั้นพวกดิฉันนั่งคอตกอยู่คะ)เรียกพวกดิฉันก็เดินไปเธอก็กอดพวกดิฉันอีกแต่ครั้งนี้เธอกอดดิฉันแล้วระหว่างกอดเธอก็บอกว่า"คุณเป็นนักเรียนที่ดีของฉัน ฉันสัญญาว่าจะไม่ลืมคุณแล้วฉันจะกลับมาหาคุณอีก"เท่านั้นล่ะคะบ่อน้ำตาแตกเลย55ทั้งๆที่ว่าจะไม่ร้องแล้วแต่ก็ร้องจนได้แต่ก็รู้สึกดีคะที่ได้ส่งเธอในนาทีสุดท้าย สุดท้ายต้องขอบคุณผู้หญิงคนนี้มากๆคะที่ีทำให้ดิฉันได้รู้จักอะไรใหม่ๆในชีวิตได้รู้จักว่าความผูกพันธ์ที่ดีเป็นเช่นไรขอบคุณเธอมากๆMila
แต่ก็ต้องขอบคุณอาจารย์ประจำชั้นด้วย(อาจารย์เกรียงไกร)และอาจารย์มนัสอาจารย์สอนฝรั่งเศสที่ทำให้ได้เจอกับเธอคนนี้คะ
-
ขอบคุณคะ
-
-
กัญญาภัค
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น